داستان‌های غیبی از زبان استاد علامه کرباسچیان
یکى از روش‌هاى تربیتى الگوسازى است. قرآن کریم این کتاب انسان‌سازى از این روش بهره برده و براى ترغیب انسان‌ها به فضایل و ارزش‌هاى الهى و پرهیز آن‌ها از رذایل و ارزش‌هاى منفى به بیان داستان‌هاى انبیا و اولیا و مؤمنان یا مستکبران و فاسقان و کافران پرداخته است. قرآن هرچند کتاب قصّه نیست، لکن از طریق داستان، اصول عقاید و اخلاقیّات یا بینش‌هاى صحیح و ارزش‌هاى معنوى را به بهترین نحو آموزش مى‌دهد. کارآیى این روش در آموزش‌هاى جدید نیز مورد توجه قرار گرفته است. هرچه آموزش‌هاى دینى (درس‌هاى دینى، اخلاق و احکام) از روش داستان‌گویى بیشتر بهره گیرد، تأثیر بیشترى بر دانش‌آموزان مى‌گذارد. استاد علاّمه با برخوردارى از خصایص برجسته‌ى فراوان، در امر کلاس‌دارى و روش آموزش بسیار موفّق بود. بیشتر فارغ التحصیلان علوى یکى از عوامل سازنده‌ى شخصیّت خود را کلاس‌هاى اخلاق استاد مى‌شمارند و تأثیر آن را پس از گذشت سال‌ها در وجود خود لمس مى‌کنند و خاطرات شیرین آن کلاس و تکیه کلام‌هاى استاد را هنوز براى هم مى‌گویند و تکرار مى‌کنند. یکى از شگردهاى استاد علاّمه در شیرین و جذّاب کردن کلاس‌هاى اخلاق، بیان داستان‌هاى آموزنده بود؛ چه داستان‌هاى واقعى که خود از نزدیکان شنیده بودند، چه داستان‌هاى تاریخى که در ادب فارسى گرد آمده است و چه حکایات کوچک روزمرّه که در زندگى انسان‌ها پیش مى‌آید، بخشى از این داستان‌ها مجموعه‌اى است که استاد بر آن نام امور غیبى نهاده بودند و جریان آن به نقل خود استاد این بود که فرمودند:
«یک روز زمانى که در خدمت استاد علاّمه طباطبایى بودیم، استاد فرمودند: چه خوب است کسى داستانپ‌هاى واقعى را که نشانگر حضور امرى غیبى است جمع آورى کند. یعنى آن چه با قواعد طبیعى و قوانین مادّى توجیه پذیر نیست و حکایت از وجود عالمى برتر از مادّه و نیروهاى ماوراى طبیعى دارد. من به دنبال این تذکّر، از آن به بعد حسّاس شدم و داستان‌هایى که از دوستان مى‌شنیدم که جنبه‌ى غیبى داشت مى‌نوشتم».
کتاب حاضر مجموعه‌ى داستان‌هاى غیبى است که استاد علاّمه به تدریج و در طول روزگاران یادداشت مى‌کرده و بسیارى از آن‌ها را در ضمن کلاس‌هاى اخلاقِ خود براى دانش آموزان یا در سخنرانى‌هاى خود براى معلّمان و پدران و مادران بازگو مى‌کردند. این داستان‌ها به صورت موضوعى تقسیم شده و بیشتر آن‌ها مربوط به زمان حاضر است و توسّط نزدیکان مورد وثوق استاد که عموما خود ناظر ماجرا بوده و یا در متن حادثه قرار داشته‌اند ذکر شده است و از این جهت مى‌تواند مورد استناد و استشهاد قطعى قرار گیرد. امید است این اثر استاد نیز مانند دیگر آثار براى شاگردان و پیروان مکتب تربیتى ایشان موجب تذکّر بوده و در کلاس‌ها و جلسات، در تقویت ایمان به غیب مخاطبان مورد استفاده قرار گیرد.